Ένα σπάνιο οικοσύστημα δίπλα στην πόλη του Αιγίου

3 Νοεμβρίου, 2018

Αλυκή Αιγίου -Ένα σπάνιο οικοσύστημα στην πόλη του Αιγίου

Αλυκή Αιγίου ,ένας πανέμορφος υδροβιότοπος μια ανάσα από το κέντρο της όμορφης πόλης

Υπάρχουν σημεία σε κάποιους τόπους που το υδάτινο και το χερσαίο στοιχείο συνυπάρχουν και δημιουργούν ένα οικολογικής σημασίας τοπίο που δεν συναντάτε εύκολα,τους υδροβιότοπους,οι οποίοι κατά καιρούς φιλοξενούν σπάνια είδη πουλιών, ψαριών και άλλων οργανισμών.

Εδώ στην Αλυκή του Αιγίου είναι κάτι μέρες που το νερό της λιμνοθάλασσας γίνεται ο καθρέπτης του ουρανού,των δέντρων και των βουνών που την περιτριγυρίζουν.
Η μικρή λιμνοθάλασσα του Αιγίου,ένα από τα σπανιότερα σημεία φυσικής ομορφιάς της Αχαΐας,που στις όχθες της καλαμιές,αρμυρήθρες,αμάραντοι,λογής λογής λουλούδια,όπως οι πανέμορφες βιολέτες της θάλασσας και πιο έξω ευκάλυπτοι,και σπάνια πουλιά,πολλά,έχουν καταμετρηθεί μέχρι σήμερα 235 είδη πουλιών,ένας εντυπωσιακός αριθμός για έναν τόσο μικρό υδροβιότοπο.
Η Αλυκή τους Αιγίου, ένας ξεχωριστός κόσμος, απίστευτα όμορφος.
Ένα ξεχωριστό τοπία στην άκρη μιας πανέμορφης πόλης
Ένα ξεχωριστό και σημαντικό οικοσύστημα που συγκεντρώνει όλα τα κύρια χαρακτηριστικά ενός τυπικού υγροβιότοπου.
Οι καλαμιές,τα βάτα και άλλα θαμνώδη φυτά προσφέρουν καταφύγιο σε χιλιάδες μεταναστευτικά πουλιά κάθε χρόνο.
Μεταξύ αυτών υπάρχουν διάφορες ομάδες υδρόβιων και παρυδάτιων πουλιών, όπως κύκνοι και φοινικόπτεροι τα γνωστά και αγαπητά φλαμίνγκο-phoenicopterus ruber
Αυτή η ποικιλότητα είναι η μεγαλύτερη μεταξύ των υγροτόπων της Πελοποννήσου,αναδεικνύοντας τον υγρότοπο της Αλυκής ως μια αξιόλογη περιοχή.
Ο ερχομός των μεταναστευτικών πουλιών που βρίσκουν καταφύγιο στα ήσυχα νερά της Αλυκής του Αιγίου δημιουργούν ένα εντυπωσιακό φυσικό θέαμα.
Το φαινόμενο επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο, και πολλές φορές οι καιρικές συνθήκες ωθούν περισσότερα πτηνά στα απάνεμα νερά της μικρής λιμνοθάλασσας.
Κύκνοι, φοινικόπτεροι, πάπιες και φαλαρίδες ,οι γνωστές μπάλιζες ή μαυρόκοτες,συνυπάρχουν αρμονικά,χαρίζοντας σε εμάς τους παρατηρητές ένα ήρεμο,γαλήνιο θέαμα.
Παρατηρούμε όλα αυτά τα υδρόβια πουλιά να συνυπάρχουν,ακριβώς γιατί η μόνη τους έγνοια είναι η εύρεση της τροφής του αδιαφορώντας για τους γείτονές του.
Οι κύκνοι περιφέρονται στην υδρόβια βλάστηση που είναι και η κύρια τροφή τους, οι πάπιες διαλέγουν διαφορετικούς οργανισμούς του πυθμένα και οι φοινικόπτεροι βουτούν το μακρύ λαιμό τους με το ισχυρό ράμφος ψάχνοντας καβούρια, γαρίδες.
Τα υδρόβια αυτά πουλιά μαγνητίζουν τα βλέμματα χάρη στην ψηλόλιγνη σιλουέτα τους, το μακρύ λαιμό τους,τη γαμψή μύτη,το ρόδινο χρώμα των φτερών τους αλλά και τη ράθυμη και γαλήνια ύπαρξή τους.
Τα ροζ φλαμίνγκο είναι τα μεγαλύτερα σε ηλικία πουλιά , ενώ τα μικράκια έχουν γκρίζο χρώμα.
Όπως όλα τα μεταναστευτικά πουλιά τα φλαμίνγκο ήταν πιστά στα ραντεβού τους.
Εμφανίζονταν στην Αλυκή και στους υπόλοιπους υδροβιότοπους την πρώτη μέρα του Φλεβάρη, για αυτό και η Παγκόσμια Ημέρα Υδροβιότοπων γιορτάζεται στις 2 Φεβρουαρίου.
Τα παλαιότερα χρόνια ήταν οι φινικόπτεροι ήταν ακριβοθώρητοι, τα τελευταία όμως τρία χρόνια αυτό έχει αλλάξει και έχουν γίνει σχεδόν μόνιμοι κάτοικοι της Αλυκής.
Έρχονται στις αρχές Οκτωβρίου και μένουν ως το Μάιο,ο δε πληθυσμός τους έχει αυξηθεί αισθητά και αν σηκωθούν όλα μαζί και πετάξουν ψηλά στον ουρανό, μοιάζουν με απαλό ροζ σύννεφο.
Αυτό το σπάνιο,όμως,για την περιοχή οικοσύστημα όπως πολύ καλά καταλαβαίνουμε χρειάζεται προστασία,πρώτα-πρώτα από όλους εμάς που πηγαίνουμε εκεί για να θαυμάσουμε το όμορφο τοπίο και να χαρούμε τα σπάνια αυτά πουλιά.
Γιατί για μας είναι ένα τοπίο θαυμασμού για όλα αυτά τα πουλιά όμως είναι η ζωή τους.
Αυτό δεν πρέπει όλοι οι εμείς οι επισκέπτες να το ξεχνάμε.
Είτε πεζοί,είτε εποχούμενοι πρέπει να σεβόμαστε αυτούς τους χώρους και τους κατοίκους του,τα χαριτωμένα πουλιά.
Δεν έχουμε το δικαίωμα,ούτε να πετάμε πέτρες για να σηκωθούν ψηλά τα πουλιά και να χαζέψουμε το θέαμα,ούτε να αφήνουμε τα παιδιά μας,για όσους έχουμε και τα έχουμε μαζί μας, να συμπεριφέρονται με τρόπο αγενέστατο στα πουλιά.
Πρέπει να τα διδάξουμε να σέβονται το περιβάλλον και ότι αυτό το αποτελεί και όχι να τα αφήνουμε να τρομάζουν πετώντας πέτρες και φωνάζοντας τα απροστάτευτα πουλιά ή οποιοδήποτε άλλο είδος αυτού του πλανήτη.
Και βέβαια οι οδηγοί των αυτοκινήτων όταν περνάν από το σημείο ας χαμηλώνουν λίγο ταχύτητα,δεν είναι δα και τόσο δύσκολο,και όλοι εμείς οι υπόλοιποι να μην πετάμε τα σκουπίδια μας στη γύρω περιοχή.
Και τα λέω όλα αυτά γιατί τα παρατήρησα κατά τη επίσκεψή μου στην πανέμορφη πόλη του Αιγίου και στον υπέροχο υδροβιότοπο που είναι δίπλα της.
Είναι κρίμα ένα τόσο όμορφο μέρος να μολύνεται από τα σκουπίδια και τον θόρυβο.
Δεν μπορούμε πάντα να ζητάμε από την πολιτεία να κάνει το καθήκον της όταν πρώτοι εμείς οι πολίτες της δεν κάνουμε το δικό μας.

Λίγα λόγια ακόμα για το φλαμίνγκο
Ένα φλαμίνγκο για να φτάσει εδώ αναζητώντας την τροφή του μπορεί να διανύσει έως 6.500 χιλιόμετρα.
Για σκεφτείτε το 6000 χιλιόμετρα!
Είναι μαγικό και αξιοθαύμαστο.
Αυτό και μόνο θα μπορούσε να αποτελεί πόλο έλξης επισκεπτών.
Το όνομα φλαμίνγκο προέρχεται από την πορτογαλική ή ισπανική λέξη “flamengo”, που σημαίνει “αυτός που έχει το χρώμα της φλόγας”.
Στη γλώσσα μας το περίεργο αυτό πουλί ονομάζεται φοινικόπτερος που έχει, παρόμοιο νόημα,καθώς η λέξη “φοινικόπτερος” σημαίνει “αυτός που έχει φτερά στο κόκκινο χρώμα του αίματος”.
Τα φτερά τους διαθέτουν διάφορες αποχρώσεις του πορτοκαλί και του ροζ χρώματος.
Αυτό οφείλεται στις χρωστικές των τροφών που καταναλώνουν, οι οποίες περιέχουν καροτενοειδείς χρωστικές,ωστόσο, υπάρχει ένα εξαιρετικά σπάνιο φλαμίνγκο χρώματος μαύρου, το οποίο εθεάθη σε Περιβαλλοντικό Κέντρο της Κύπρου.
Η εξαίρεση αυτή φαίνεται να οφείλεται στην απορρόφηση υπερβολικής ποσότητας μελανίνης από την τροφή που καταναλώνει το συγκεκριμένο φλαμίνγκο
Τα φλαμίνγκο μπορούν να ζήσουν μέχρι και (50) πενήντα χρόνια,καταπληκτικό!
Γενικά τα φλαμίνγκο επιλέγουν ως τόπο διαμονής τους ρηχούς παράκτιους υγρότοπους, όπως παράκτιες λιμνοθάλασσες, πλημμυρισμένες περιοχές, αλμυρές και γλυκές λίμνες, αλυκές ή εκβολές ποταμών και πολλές φορές αφιλόξενες λίμνες με αυξημένα επίπεδα άλατος και ανθρακικού νατρίου, εκεί όπου δεν φυτρώνει τίποτα και το νερό είναι ακατάλληλο προς πόση για τα υπόλοιπα ζώα.
Τρέφονται με μικρά θαλάσσια ασπόνδυλα, όπως γαρίδες και μαλάκια και γίνονται σεξουαλικά ώριμα σε ηλικία 2-3 ετών.
Είναι μονογαμικό είδος που φωλιάζει σε αποικίες.
Τα θηλυκά γεννούν μόνο ένα αυγό το χρόνο, το οποίο τοποθετούν στην κορυφή ενός λοφίσκου από χώμα,το οποίο επωάζουν για 28-29 ημέρες.
Οι γονείς το κλωσούν εναλλάξ, ενώ και οι δύο παράγουν στον φάρυγγά τους ένα πολύ θρεπτικό, κόκκινο «γάλα» με το οποίο ταΐζουν το νεοσσό τους δύο πρώτους μήνες της ζωής του,αξιοσημείωτο δε είναι πως κατά την περίοδο της αναπαραγωγής μπορεί να γίνουν ακόμα και επιθετικά.
Τα μικρά τους φεύγουν από την φωλιά 70-75 ημέρες μετά από την εκκόλαψή τους.
Τα φλαμίνγκο, αφού εγκαταλείψουν τη φωλιά τους, ζουν πολλά μαζί δημιουργώντας τεράστιες αποικίες.
Παρά το γεγονός ότι ενδέχεται να υπάρχουν μαζεμένα παραπάνω από 30.000 πουλιά, τα νεαρά φλαμίνγκο δέχονται να τα ταΐσουν μόνο οι γονείς τους, οι οποίοι τα ξεχωρίζουν από τις τσιρίδες τους!
Είναι πουλιά που προτιμούν την απομόνωση και αποφεύγουν την ανθρώπινη παρουσία.

Αυτά λοιπόν τα πουλιά,τα φλαμίνγκο,τα ιερά πουλιά των αρχαίων Ελλήνων που συνόδευαν τον Θεό Απόλλωνα,μαζί με πολλά άλλα τα συναντάμε στον υδροβιότοπο της Αλυκής του Αιγίου,όπου είναι συχνοί επισκέπτες.

Ο υδροβιότοπος είναι περιοχή Natura-2000, δηλαδή αναγνωρισμένη πανευρωπαϊκά και με επίσημο καθεστώς προστασίας,