Προγραμματισμένη απαξίωση-planned obsolescence αλλά και συνωμοσία του λαμπτήρα και προγραμματισμένη βραχυβιότητα.
Διαβάζουμε στην wikipedia:
Η προγραμματισμένη απαξίωση ή η ενσωματωμένη απαξίωση στο βιομηχανικό σχεδιασμό και στην οικονομία είναι μια πολιτική σχεδιασμού ή σχεδίασης ενός προϊόντος με τεχνητά περιορισμένη ωφέλιμη ζωή,
έτσι ώστε να καταστεί άνευ αντικειμένου,μετά από μια ορισμένη περίοδο χρόνος.
Το σκεπτικό πίσω από τη στρατηγική είναι να δημιουργηθεί μακροπρόθεσμος όγκος πωλήσεων με τη μείωση του χρόνου μεταξύ των επαναλαμβανόμενων αγορών -που αναφέρεται ως “μείωση του κύκλου αντικατάστασης”.
Πολυλεκτικός όρος
Μερικά παραδείγματα
Προσχεδιασμένη απαρχαίωση, προσχεδιασμένη φθορά και απαξίωση :
Όρος που σημαίνει την εκ κατασκευής προγραμματισμένη φθορά και πρόωρη απαξίωση των προϊόντων ώστε να έχουν σχετικά μικρή διάρκεια ζωής.
Οι υπέρμαχοι της τάσης θεωρούν ότι έτσι δεν αυξάνονται απλώς τα κέρδη των κατασκευαστών, αλλά αυξάνεται και η κατανάλωση και η ανάγκη παραγωγής, άρα προάγεται κατ’ αυτούς και η ανάπτυξη.
Μειωτικά λέγεται και προγραμματισμένη απαξίωση συνήθως με πολιτική χροιά.
Προσχεδιασμένη απαρχαίωση:
Μυτερά πτερύγια αυτοκινήτων, τα οποία είναι μεν καλοφτιαγμένα, όμως η μόδα τους είναι παροδική και άρα ελαττώνονται τα ανταλλακτικά -έμμεσα ωθούν τον αγοραστή σε νέα αγορά αμαξιού
Προγραμματισμένη απαξίωση:
Ρούχα που όχι απλώς έχουν φτιαχτεί βασισμένα σε παροδικό στυλ, αλλά και με κλωστές κατώτερης ποιότητας και ελαττωματικές ραφές -αυτή η τακτική δεν αποδίδει στην αγορά λόγω ανταγωνισμού
Δεν υπάρχει σαφής διαφορά μεταξύ προσχεδιασμένης απαρχαίωσης και απαξίωσης.
Συνήθως προσχεδιασμένης απαξίωσης λέμε για προϊόν όντως πολύ κακής ποιότητας, χυδαία βασισμένο σε αυτή την στρατηγική.
Οι πυραμίδες της σπατάλης,η “συνωμοσία του λαμπτήρα” και η προγραμματισμένη βραχυβιότητα.
Το ντοκυμαντέρ διηγείται την άγνωστη ιστορία της «συνωμοσίας του λαμπτήρα» από την αφετηρία της το 1920 μέχρι και σήμερα, προβάλλοντας το συνεχώς αναπτυσσόμενο πνεύμα αντίστασης των καταναλωτών, αλλά και την αντιστοιχία ανάμεσα στα απεριόριστα υλικά αγαθά και τον — ορισμένου χρόνου ζωής — πλανήτη μας. Τι εναλλακτικές λύσεις υπάρχουν;
Το φαινόμενο της «συνωμοσίας του λαμπτήρα», της σκόπιμης δηλαδή αχρήστευσης ενός προϊόντος με σκοπό την αύξηση της ζήτησής του από τους καταναλωτές, έχει κάνει την σύγχρονη οικονομία να κάθεται πάνω σε μια ωρολογιακή βόμβα. Από τις λάμπες και τα εσώρουχα από νάιλον, μέχρι τους εκτυπωτές και τα iPod, οι κατασκευαστές φτιάχνουν τα προϊόντα τους έτσι ώστε κάποια στιγμή να χαλάνε, ενθαρρύνοντας παράλληλα τους καταναλωτές να τα αντικαθιστούν αντί να τα επισκευάζουν.
