είναι μια μικρή ιστορία, ένα μικρό παραμύθι
που είχα διαβάσει πριν κάποια χρόνια…
ntina

-. ένα βράδυ κάτω από μιά πλειάδα φωτεινών αστεριών
ένας γέρος Ινδιάνος της φυλής Τσερόκι, κοιτάζοντας πέρα, πίσω από τ’αστέρια αφηγείται στο μικρό του εγγονό για τα θάματα του κόσμου…
του μιλά για την ομορφιά της ζωής μέσα από τις μάχες που κερδήθηκαν,
για το γέλιο,
για το κλάμα,
αλλά και για τις μεγάλες μάχες μέσα στη ψυχή του κόσμου,
μέσα στη ψυχή του ανθρώπου…
και είπε ο γέρος σοφός:
“ξέρεις Γιέ μου, η μάχη γίνεται μεταξύ δυο “λύκων” που υπάρχουν μέσα στον κάθε έναν από μας…
ανάμεσα στον λύκο που είναι η προσωποποίηση του κακού,
με όλα τα μεγάλα ελαττώματα ζωγραφισμένα στο πρόσωπό του, αλλά και στην ψυχή του,
όπως είναι η κακία,
το ψέμα,
το μίσος,
η απογοήτευση,
η απληστία,
η αλαζονεία,
ο θυμός,
η ζήλια,
η θλίψη,
η ενοχή,
η προσβολή,
η ειρωνεία,
η κατωτερότητα,
η ματαιοδοξία,
η υπεροψία,
το εγώ…
και στον άλλο λύκο, που είναι η προσωποποίηση του καλού,
με ζωγραφισμένα στο πρόσωπό του και στο είναι του ολόκληρο,
όλα τα καλά του κόσμου, όπως η καλοσύνη,
η αγάπη,
η χαρά,
ην ειρήνη,
ην ελπίδα,
ην ηρεμία,
η ταπεινοφροσύνη,
ην ευγένεια,
η φιλανθρωπία,
η συμπόνια,
η γενναιοδωρία,
η αλήθεια,
η ευσπλαχνία,
η πίστη…
Σιωπή!
Και μετά από ολιγόλεπτη σκέψη, ακούγεται η φωνή του μικρού:
ποιος νικάει τελικά παππού;
στωικά ο γέρος Ινδιάνος γυρίζει και του απαντά:
ο λύκος που ταΐζουμε γιέ μου!!!
ntina

read more:taneatisgaleras

• Tags: ntina